Wielki człowiek i wielki poziom wszystkich jego filmów. Jego komedie są nad wyraz urocze, bez groteskowości, ze świetnymi aktorami. Tym bardziej do jego obrazów pasuje J.Stewart. Zaskakuje nieco więc Arszenik i stare koronki. Dla mnie to film wszechczasów, a na pewno najlepsza czarna komedia z możliwych. Liczy się też to co udowodnił tu Capra, nie dając wpisać się w jeden rodzaj kina (zawsze nieco pouczającego) i pokazując tutaj na co go stać w pełni. Cenię go zwłaszcza za to że jego obrazy są przemyślane. Nie ma tu zbędnych dialogów, a jeżeli moralizatorstwo występuje to nie drażni. Poza tym zaskakuje mnie, albowiem nie są to filmy płytkie. O ile "Ich noce" to chyba najbardziej urocze arcydzieło (para bohaterów bije na głowę duet Meg R.-Tom H., ...a czy ktokolwiek może rzecz że go nie mają:>>?:>>), o tyle Cudowne życie wkracza na inny temat i płaszczyznę. Nie jest to błaha historyjka o dobrym człowieku i aniołach. To raczej historia niespełnionych marzeń i jednocześnie pytanie czy pragnienia są naprawdę tym co gwarantowałoby szczęście, gdyby się spełniły. To lubię w Caprze- fakt że jego filmów nie można rozpatrywać na jednym poziomie. Pomijam jego dokumentalne dokonania- zwłaszcza że trudno mi oceniać coś o czym nie mam pojęcia. Jedno jest pewne- jeden z najwybitniejszych reżyserów w dziejach kina.