Katherine Winter (Hilary Swank) nie wierzy w cuda ? ufa tylko faktom. Katherine, która w przeszłości była pastorem, wystąpiła z Kościoła po tym, jak jej córka i mąż zginęli w tragicznych okolicznościach, gdy pracowała jako misjonarka w Sudanie, i odtąd szuka już odpowiedzi na swoje pytania nie w modlitwie, ale w badaniach naukowych. Jako profesor uniwersytecki stała się wybitną demaskatorką rzekomych cudów. Odwiedza różne miejsca na całym świecie, aby badać płaczące figurki, plamy na ścianach przypominające wizerunki świętych oraz krwawiące dłonie. Do tej pory nie zdarzyło się, aby nie była w stanie rozwiązać którejkolwiek z ?boskich? zagadek. Jednak kiedy Doug Blackwell (David Morrissey), nauczyciel z małego miasteczka, prosi ją o pomoc w sprawie serii niezwykłych wydarzeń, które mieszkańcy uważają za dzieło Boga, Katherine i jej partner, Ben (Idris Elba), odkrywają, że pewne cuda mogą być zdradliwe, a granica pomiędzy wiarą a przesądami jest niebezpiecznie wąska. Wygląda na to, że w Haven, miasteczku ukrytym pomiędzy lasami i mokradłami Luizjany, racjonalne zasady zostały zmienione. Umarło dziecko i wody rzeki zamieniły się w krew ? a to zaledwie początek wydarzeń przypominających ponowne nadejście 10 biblijnych plag, które spadają na miasteczko. Po raz pierwszy w swojej karierze zawodowej Katherine nie jest w stanie wyjaśnić tych zjawisk naukowymi metodami. Mieszkańcy miasteczka sądzą, że boży gniew sprowadziła na nich tajemnicza dziewczynka, Loren McConnell (AnnaSophia Robb), którą uważają za zwiastuna nadchodzącego zła, lecz zdaniem Katherine, jest ona po prostu zagubionym dzieckiem, które potrzebuje jej pomocy. Im bardziej Katherine zbliża się do mrocznej istoty tej tajemnicy, tym wyraźniej dostrzega swoją własną rolę w spisku, który może pogrążyć świat w ciemnościach. Warner Bros. Pictures, we współpracy z Village Roadshow Pictures, przedstawia film w reżyserii Stephena Hopkinsa, wyprodukowany przez Dark Castle Entertainment, pod tytułem Plaga. W tym thrillerze o zjawiskach nadprzyrodzonych w rolach głównych występują: dwukrotna laureatka nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej, Hilary Swank (Za wszelką cenę, Nie czas na łzy), David Morrissey (Wykolejony), Idris Elba (serial Prawo ulicy), AnnaSophia Robb (Most do Terabithii) oraz Stephen Rea (V jak Vendetta). Film Plaga, w reżyserii Stephena Hopkinsa (Życie i śmierć Petera Sellersa), na podstawie scenariusza Careya W. i Chada Hayesów (Dom woskowych ciał) i fabuły autorstwa Briana Rousso, został wyprodukowany przez Joela Silvera, Roberta Zemeckisa, Susan Downey oraz Herberta W. Gainsa. Funkcję producentów wykonawczych pełnili Erik Olsen, Steve Richards oraz Bruce Berman, a współproducentem był Richard Mirisch. W skład zespołu filmowców pracujących za kulisami weszli: reżyser obrazu Peter Levy, scenarzysta Graham ?Grace? Walker, montażysta Colby Parker Jr. oraz projektant kostiumów Jeffrey Kurland. Autorem muzyki jest John Frizzell. Film Plaga będzie rozpowszechniany na całym świecie przez Warner Bros. Pictures, spółkę Warner Bros. Entertainment, a w wybranych regionach przez Village Roadshow Pictures.
INFORMACJE O PRODUKCJI
Producent Joel Silver, stojący za sukcesem takich kasowych filmów jak Matrix, Szklana pułapka czy Zabójcza broń, uważa Plagę za film bardziej złożony niż przeciętny thriller o zjawiskach nadprzyrodzonych. ?Oprócz tego, że jest filmem, który przyprawia o dreszcze, jest odrobinę bardziej wyrafinowany niż projekty, nad którymi pracowaliśmy w Dark Castle? ? mówi Silver. ? ?Plaga zmienia formułę pozwalającą stwierdzić, kto jest dobry, a kto zły. Lubię wprowadzać zmiany w tym schemacie?. W atmosferę filmu, który poświęcony jest serii dziwnych wydarzeń na dalekim Południu, wprowadza widzów jedna z najwspanialszych aktorek współczesnego kina, Hilary Swank. ?Hilary wciela się w rolę pani profesor, którą okoliczności zmuszają do zakwestionowania wszystkiego, w co dotąd wierzyła? ? mówi Silver. ? ?Hilary daje tej postaci szczerość i prawdziwą moc. Zabiera widzów w podróż wraz z Katherine, odkrywając przed nimi to, co dzieje się w jej myślach, i stan jej wiary, więc są oni równie zaskoczeni jak ona, gdy okazuje się, o co tak naprawdę chodzi?. Swank przeczytała scenariusz Plagi tuż przed tym, jak otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki za rolę w filmie Za wszelką cenę. ?To była niesamowicie wciągająca lektura? ? wspomina Swank. ? ?Działy się tam rzeczy, których się nie spodziewałam, i chciałam dowiedzieć się, co zdarzy się na następnej stronie. Pomyślałam, że to nie tylko mrożąca krew w żyłach, ale również inteligentna i dramatyczna historia. Wyraźnie odnosi się do przekonania, że w życiu nic nie jest takie, jakim wydaje się być z pozoru. Bardzo chętnie wydajemy o czymś sądy, ale moim zdaniem, ważne jest, by pozostać otwartym na intrygujące przypadki. Jest to częścią naszej ludzkiej natury i w tej historii nie brakuje momentów, w których, pośród tych nieziemskich wydarzeń, natura ta dochodzi do głosu?. Aktorka dodaje, że entuzjazm, z jakim Silver podchodził do tego projektu, udzielał się też innym. ?On ma w sobie tyle pasji? ? mówi Swank. ? ?Joel naprawdę potrafi zmotywować ludzi do pracy. Kompletuje świetną ekipę i otacza wszystkich znakomitą opieką. Doskonale się bawiłam, pracując nad tym filmem?. Reżyser Stephen Hopkins, który niedawno zdobył uznanie widzów filmem telewizyjnym Życie i śmierć Petera Sellersa, uznał ten projekt za idealną okazję, aby wkroczyć z niespotykanymi i nadprzyrodzonymi zjawiskami do zwykłej, codziennej rzeczywistości. ?Spotkanie ze zjawiskami nadprzyrodzonymi w prawdziwym świecie może okazać się wyjątkowo przerażające ? zauważa reżyser ? i właśnie ta dychotomia jest istotą tej opowieści, w której w pewnym sensie dochodzi do starcia nauki i wiary. Mieliśmy na celu wprawić widzów w przerażenie poprzez atmosferę i nasze pomysły, a nie po prostu przy pomocy tryskającej krwi. Chociaż pewne tradycyjne elementy horroru również pojawiają się w tym filmie? ? dodaje z uśmiechem. ? ?Jednak to, co przeraża najbardziej, ukryte jest w głębi?. ?Początki mojej współpracy ze Stephenem sięgają odległej przeszłości? ? mówi Silver. ? ?Na początku lat 90. zrobiliśmy wspólnie Predatora 2 i od tamtej pory czekałem na okazję, żeby znowu podjąć z nim współpracę. Plaga doskonale pasowała do jego stylistyki i dlatego natychmiast wiedział, jak ją nakręci. Spodobał mu się również pomysł współpracy z Hilary, więc wszystko złożyło się w kompletną całość?. Dzięki rozmowom Swank z reżyserem na wczesnym etapie produkcji wytworzyła się między nimi bliska zawodowa więź. ?Stephen Hopkins jest tak inteligentny, elokwentny i wszędobylski, że praca z nim była dla mnie czystą przyjemnością? ? mówi Swank. ? ?Mam dla niego ogromny szacunek. Tryska energią ? jest zawsze aktywny, wciąż wybiega myślą do następnego ujęcia. Nie przypominam sobie, żeby kiedykolwiek choć na moment usiadł na planie?. Swank gra Katherine Winter, kobietę, która utraciła wiarę, gdy jej mąż i dziecko zostali zamordowani w trakcie religijnej misji w Sudanie. ?Katherine Winter to kobieta, która przeszła już bardzo wiele, starając się pomagać ludziom? ? opisuje Swank. ? ?Jak każdy z nas, usiłuje znaleźć odpowiedź na pytanie o sens swojego życia i to sprawia, że decyduje się zostać demaskatorką mitów i cudów. Podróżuje po całym świecie, badając, co się za nimi kryje. Jednak istotą jej misji jest poczucie, że gdyby Bóg i cuda naprawdę istniały, nie straciłaby swojej rodziny w tak okrutny sposób?. Producent Herbert W. Gains uważa, że kryzys wiary, jaki przeżywa Katherine, każdy może odnieść do swojego życia: ?Myślę, że w życiu każdego z nas jest taki czas, kiedy w coś wierzymy, a w miarę jak życie biegnie do przodu pojawiają się pewne wydarzenia, które podważają tę naszą wiarę. Dochodzi do wydarzeń, które sprawiają, że pytamy: ?Dlaczego ja??, ?Dlaczego do tego doszło??? Katherine pomaga w pracy Ben, były student i nauczyciel akademicki, którego gra brytyjski aktor, Idris Elba. ?Jesteśmy biologami, naukowcami, którzy demaskują cuda ? opowiada Idris. ? szczególnie cuda religijne?. Jeśli zobaczysz twarz Jezusa na drzewie, zatelefonujesz, zjawi się tam kilku naukowców i powie ci, że oszalałeś... lub że jesteś świadkiem prawdziwego cudu?. Jednak, podczas gdy Katherine sądzi, że znajdzie naukowe wytłumaczenie dla tych tajemnic, Ben ma nadzieję, że potwierdzi w ten sposób swoją wiarę. ?Są sobie w ciekawy sposób przeciwstawieni, ponieważ Katherine jest obecnie zupełną ateistką i nie interesuje ją odnalezienie prawdziwego cudu? ? wyjaśnia Elba. ? ?Tak naprawdę, to gdy przyjeżdża na miejsce, gdzie podobno wydarzył się cud, o mało nie wybucha śmiechem, gdy dostrzega, co rzeczywiście tam się stało. Natomiast Ben zajmuje się tym z powodu swoich własnych religijnych przekonań ? chce udowodnić istnienie Boga, wykorzystując do tego celu naukę?. ?Nasi bohaterowie są przyjaciółmi? ? mówi Swank. ? ?Znają się na wylot. Pracują ze sobą codziennie. Mogliby dopowiadać zdania za siebie nawzajem. Zabawną rzeczą było to, że gdy spotkałam Idrisa, natychmiast złapałam z nim kontakt. Spędziliśmy razem wspaniały czas?. ?Pracując z Hilary, trzeba wznieść się na wyżyny swoich umiejętności aktorskich? ? mówi Elba. ? ?Widząc, jak jest nieustannie całkowicie skoncentrowana, łatwiej zrozumieć, dlaczego odniosła tak wielki sukces. Posiedzi z tobą i pożartuje, ale gdy tylko zaczyna się czas pracy, zmienia się w całkowicie inną osobę. Ale przy tym wszystkim jest także bardzo miłą, kochającą i ciepłą osobą?. Hopkins pracował z Elbą nad pilotem filmu i zabrał go ze sobą na jedną z imprez, aby przedstawić go Silverowi. ?On jest niesamowicie przystojny i charyzmatyczny, a poza tym z Hilary złapali ze sobą świetny kontakt, co widać na ekranie? ? stwierdza reżyser. ? ?Idris to wielki, z pozoru onieśmielający facet, ale natychmiast masz ochotę się z nim zakumplować. Potrafi zagrać wszystko. Jest po prostu znakomitym aktorem?. Elba był podobnie zainspirowany stylistyką reżysera Hopkinsa. ?Do detali podchodzę z dbałością pedanta i dlatego naprawdę podziwiam pracę Stephena. Dla niego liczy się każdy szczegół w każdej klatce filmu. Każda klatka jest jakby malowanym przez niego obrazem?. Stephen Rea, który wcześniej wystąpił w wyprodukowanym przez Silvera filmie V jak Vendetta, dołączył do obsady jako ojciec Costigan, ksiądz, który również był misjonarzem w Sudanie w czasie, kiedy zamordowano rodzinę Katherine, a obecnie mieszka już w Stanach Zjednoczonych. Pewnego dnia otrzymuje wiadomość, którą odczytuje jako ostrzeżenie dotyczące jego byłej współpracowniczki. ?Katherine nie oczekuje na wieści od ojca Costigana, ponieważ kojarzy jej się on z tragedią, jaka spotkała jej rodzinę? ? mówi Rea. ? ?Jednak on nalega, ponieważ uważa, że grozi jej wielkie niebezpieczeństwo. Naturalnie ona nie wierzy już w duchowe znaki, więc nie jest mu łatwo przemówić jej do rozsądku?. Katherine nie ma powodu, aby wiązać telefon Costigana z nagłą wizytą młodego nauczyciela, Douga Blackwella. Człowiek ten, sprawiający wrażenie dżentelmena rodem z Południa, przybył na uniwersytet, aby prosić Katherine o pomoc. Do roli Blackwella Hopkins wytypował swojego rodaka, Brytyjczyka Davida Morrisseya, który zebrał doskonałe recenzje za występy w różnych brytyjskich produkcjach, takich jak Rozrywki czy Hilary i Jackie. ?David Morrissey jest nową twarzą dla amerykańskich widzów, ale w Wielkiej Brytanii cieszy się dużym uznaniem? ? mówi Silver. ? ?Jest znakomitym aktorem i doskonale rozumiał się z Hilary?. ?Jestem ogromnym fanem Hilary Swank od czasu Nie czas na łzy, a więc praca z nią była dla mnie wielką przyjemnością? ? mówi Morrissey. ? ?Wniosła do tej roli złożoność i prawdziwą wrażliwość. Wszystkie sceny, które zagraliśmy wspólnie, bardzo mnie angażowały. Doug staje się dla Katherine punktem odniesienia w tym miasteczku. Podobnie jak ona stracił tych, których kochał. Jako jej przewodnik w tej przygodzie stopniowo zdobywa jej zaufanie?. ?Z pozoru Doug wydaje się być bardzo miłym, a także racjonalnie myślącym człowiekiem? ? zauważa Hopkins. ? ?Gdzieś pod powierzchnią kryje się w nim coś mrocznego, ale David potrafi zrównoważyć te dwa elementy w bardzo przekonujący sposób?. Morrissey opowiada, że jego bohater uważa siebie samego za głos rozsądku w społeczności ogarniętej paniką: ?Mieszkańcy miasteczka byli świadkami tajemniczych wydarzeń, począwszy od morderstwa, po którym wody rzeki przemieniły się w krew, i natychmiast uwierzyli, że dotknął ich gniew boży. Doug Backwell stara się uspokoić władze miasteczka na wystarczająco długo, aby udowodnić, że cokolwiek stało się z rzeką, było naturalnym zjawiskiem, a nie żadną plagą zesłaną, aby ich przekląć. Pokłada całą nadzieję w Katherine, prosząc ją o pomoc? Katherine, chociaż nie brakuje jej obowiązków na uniwersytecie, postanawia ponownie przemyśleć sprawę, gdy dowiaduje się, że o wywołanie niezwykłych wydarzeń w Haven oskarża się małą dziewczynkę. ?Katherine sama straciła córkę, więc wie, co znaczy stracić dziecko, które wydało się na świat ? to coś, czego ja nie potrafię sobie wyobrazić? ? mówi Swank. ? ?Kiedy dowiaduje się od Douga, że mieszkańcy miasteczka uważają, że przyczyną tego, co się dzieje jest mała dziewczynka, i że dlatego chcą ją zabić, wzbudza to jej zainteresowanie. Chociaż pewnie nie dostrzega tego świadomie, to zadanie może stać się dla niej okazją do uratowania jednego dziecka... i może do uleczenia wspomnień z przeszłości?. Ostatnim elementem układanki jest dziewczynka, Loren McConnell, którą gra młoda aktorka, AnnaSophia Robb, mająca już na swoim koncie różnorodne role w takich filmach, jak Charlie i fabryka czekolady czy Most do Terabithii. ?On ma po prostu niesłychany talent? ? mówi Swank. ? ?Jej bohaterka wypowiada wprawdzie w filmie bardzo niewiele słów, ale w aktorstwie nie zawsze przecież liczą się głównie dialogi. Przekazuje bardzo dużo wyrazem swojej twarzy oraz wzrokiem. Praca z nią sprawiała mi wielką radość?. ?Loren jest bardzo spokojna, nieśmiała i wystraszona? ? mówi Robb, która obchodziła swoje 12 urodziny po zakończeniu produkcji. ? ?Boi się nie bez powodu, ponieważ mieszkańcy miasteczka usiłowali ją zabić. Mieszka gdzieś na mokradłach i nie ma żadnych przyjaciół, a odkąd zaczęły się te wszystkie wydarzenia, ukrywa się w lesie. Loren nie jest wykształcona. Reaguje bezmyślnie, posługując się instynktem, jak zwierzę?. Haven, odległe od pędu i zgiełku wielkomiejskiego życia, jest społecznością, w której więzi między ludźmi są mocne, a wiara gorliwa. ?Spędziłam jakiś czas na Południu i są tam miejsca naprawdę ukryte przed światem? ? mówi Hopkins. ? ?To jakby tajemniczy świat w obrębie Pasa Biblijnego, gdzie ludzie mogą wyznawać swoje przekonania niemal całkowicie niezależnie od reszty świata?. W Haven Katherine i Ben muszą zmierzyć się z rzeką, której wody zamieniły się w krew, nieznaną chorobą, na którą zapada okoliczne bydło, oraz wciąż rosnącą liczbą niewyjaśnionych wydarzeń. ?Pierwsza plaga to rzeka, której wody przemieniły się w krew ? opowiada współproducent Richard Mirisch ? i z początku Katherine uważa, że to reakcja chemiczna. Naturalnie wraz z rozwojem wydarzeń i w miarę jak sytuacja staje się trochę bardziej złożona, zostaje zmuszona poddać ocenie swoje opinie na temat tego, co tak naprawdę może mieć miejsce w tych ekstremalnych okolicznościach?. Po pobraniu próbek i odesłaniu ich do analizy jedno jest jasne ? żadna z teorii Katherine nie daje wyjaśnienia. Aby ochronić Loren i powstrzymać eskalację ataków, Katherine będzie zmuszona uciekać się innych sposobów, porzuciwszy granice królestwa nauki. ?Dla mnie osobiście ten film opowiada o kobiecie, która traci wiarę z powodu pewnych życiowych okoliczności? ? mówi Swank. ? ?Ta podróż jest więc dla niej czymś w rodzaju przebudzenia. Okazuje się, że te wydarzenia nie są dziełem przypadku, a jej przeżycia z przeszłości łączą się z obecnymi w sposób, który w dużej mierze ją zaskakuje?. ?Przyjeżdża do tego miasteczka w Luizjanie i staje w obliczu serii zjawisk, których nie jest w stanie zdemaskować? ? dodaje Silver. ? ?Nagle okazuje się, że grozi jej prawdziwe niebezpieczeństwo, a narzędzia, którymi zwykła się posługiwać, są już bezużyteczne. Jedyną bronią, jaka jej pozostała, jest instynkt?.
PRAWDA, FIKCJA I WIARA
Postać Katherine Winter powstała w oparciu o osoby prawdziwych sceptyków i naukowców, którzy zajmują się zjawiskami nadprzyrodzonymi i cudami. ?Na całym świecie ludzie zafascynowani są cudami? ? stwierdza Silver. ? ?Nawet próby wyjaśnienia takich zjawisk podejmowane przez naukowców zwykle nie zrażają wiernych. Jest to częścią odwiecznej walki między nauką a wiarą?. Przygotowując się do swojej roli, Swank zagłębiła się w badania i rozmawiała z kilkoma demaskatorami, spośród których wielu, podobnie jak Katherine, było kiedyś ludźmi głęboko wierzącymi. Swank relacjonuje: ?Czytałam wiele książek o demaskowaniu mitów, a także czasopismo pod tytułem ?The Skeptical Inquirer?. Wcześniej nie zdawałam sobie nawet sprawy z tego, że istnieją czasopisma tego typu. Czytałam także Biblię. Bardzo ciekawym doświadczeniem było wejście w ten świat i spotkanie zarówno ludzi, którzy kierują się nauką, jak i tych, dla których siłą napędową jest wiara?. Hopkins również zagłębił się w świat demaskowania cudów. ?Spotkałem człowieka, który w ciągu swojego życia zdemaskował już ok. 60-70 cudów, a z zawodu jest profesorem teologii? ? mówi reżyser. ? ?Opowiedział mi o tym, co przeżył, podróżując po całym świecie. Potrafił wyjaśnić dużą część rzeczy, które zobaczył, lecz w przypadku niektórych z nich był bezsilny. Moim zdaniem, postać człowieka, dla którego życiową pasją jest udowadnianie, czy cuda są prawdą, czy też nie, jest naprawdę wyjątkowa?.
NA PLANIE
Poszukując idealnego miejsca na osadzenie fabuły filmu, filmowcy zwrócili swój wzrok ku Luizjanie. ?Luizjana jest niezwykłym miejscem z niesłychanie piękną architekturą ? mówi Hopkins ? a przy tym nadal ma w sobie coś tajemniczego. Właśnie tego potrzebowaliśmy dla Haven, które jest wprawdzie miasteczkiem współczesnym, ale w dużej mierze odciętym od reszty świata?. Kierownik planu, Peter Novak, zabrał ekipę filmową do odpowiednika Haven ? St. Francisville (1712 mieszkańców), miasteczko, jak sam mówi, ?z piękną scenerią, imponującymi domami w stylu wiktoriańskim oraz społecznością świetnych, barwnych ludzi?. ?To klimatyczne miejsce ze swoimi rozpadającymi się domami na plantacjach, mokradłami i gęstymi lasami, było wprost idealne?? dodaje Silver. Nawet historia miasteczka wpisała się w fabułę filmu. Hopkins wyjaśnia: ?Miasteczko zostało zniszczone przez powódź ok. 120 lat temu. W miejscowym muzeum mogliśmy zobaczyć wiele fotografii z tego okresu, w tym zdjęcia kompletnie zatopionych obszarów. Po zniszczeniu miasteczka całe życie przeniosło się na szczyt wzgórza daleko od bagien. Pomyślałem sobie: ?Ciekawe, czy ludzie żyjący w tamtych czasach utracili swoją wiarę?? Ukształtowaliśmy więc nasze miasteczko Haven na wzór St. Francisville?. Lokalne społeczności przyjęły nas życzliwie, w przeciwieństwie do natury. Letni żar słońca, jak przyznaje Hopkins, ?był czasami wprost oszołamiający?, pomagał jednak stworzyć na ekranie odpowiedni nastrój. Zdjęcia przebiegały zgodnie z planem, każdy element był na trwałe na swoim miejscu... i wtedy właśnie uderzył huragan Katrina. Herb Gains, który odwiedził plan wcześniej tego lata, kiedy ryzyko huraganu było podobne, miał już przygotowany plan ewakuacji, który powstał we współpracy z Kierownictwem ds. Bezpieczeństwa wytwórni Warner Bros. ?Kiedy było już pewne, że huragan zmierza w naszą stronę, zabraliśmy z tego miejsca 120 osób? ? wspomina Gains. ? ?Odlecieliśmy ostatnim samolotem z Baton Rouge [stolicy Luizjany ? przyp. tłum.]. Zostawiliśmy tam jednak parę osób, aby obserwowały rozwój wydarzeń i pomogły nam we wznowieniu pracy, gdyby nadarzyła się okazja do powrotu?. Zaledwie 2 tygodnie po Katrinie produkcji ponownie poważnie, choć na szczęście jedynie na krótko, zagroził huragan Rita. Na planach zdjęciowych zanotowano prawie wyłącznie niewielkie szkody na skutek obu klęsk żywiołowych, jednak wielu członków ekipy spotkały osobiste nieszczęścia. Gains wspomina: ?Pierwszy dzień po powrocie był pełen emocji. Ludzie wpadali w rozpacz. Jednak myślę, że przeważała opinia, że należy zostać i przyłączyć się do wysiłków na rzecz odbudowy regionu?. ?Ci ludzie reprezentują sobą południową gościnność. Byli dla nas tak serdeczni i życzliwi? ? mówi Swank. ? ?Witali nas z otwartymi ramionami. Naturalnie fakt, że byliśmy tu podczas dwóch huraganów i widzieliśmy rozmiar zniszczeń poruszył nas do głębi, ale był również dla nas inspiracją. Widząc ludzi, którzy tracą domy, swoich najbliższych, praktycznie wszystko, przypominasz sobie o tym, co naprawdę w życiu ważne: ?Żyję. Podniesiemy się z tego?. Niesamowite było patrzeć na rozwój tych wydarzeń. Byliśmy bardzo wdzięczni za taką możliwość?. ?Niezwykłym doświadczeniem było pracować nad filmem, który miał tak wiele wspólnego z bożym działaniem ? dodaje Gains ? a potem zobaczyć, jak Bóg działa w bardzo rzeczywisty sposób?.
I STAŁA SIĘ PLAGA
W centrum bazy produkcyjnej w St. Francisville pod nadzorem sławnego scenarzysty, Grahama ?Grace? Walkera, zbudowano stację benzynową, dom pogrzebowy i lokal fryzjerski. ?Znaleźliśmy takie niewielkie skrzyżowanie w dwoma istniejącymi już budynkami i na tym oparliśmy naszą rozbudowę?. ? opowiada Walker. ? ?Nigdy wcześniej nie byłem na Południu i teraz wszystko, co widziałem, wzbudzało mój zachwyt, a zwłaszcza to cudowne miasteczko?. Projektując scenografię zarówno małego południowego miasteczka, jak i upiornej plantacji, katakumb w podziemiach antycznego miasta czy afrykańskiej pustyni, Walker ze swoim zespołem rzemieślników próbował wpisać się w realizm, który emanował z każdego elementu filmu. Walker podkreśla zasługi kierownika planu, Novaka, który pomógł mu odkryć wiele barwnych, prawdziwych miejsc na potrzeby filmu. ?Najbardziej lubiłem miejsce, które nazwaliśmy ?plantacją Douga?? ? mówi scenarzysta. ? ?To stary dom w stylu południowym ? niezwykłe miejsce. Byłem nim zachwycony?. Ten dom był świetną lokalizacją dla filmu grozy pełnego tajemnic i niespodzianek. Novak znalazł również stare zabudowania gospodarcze na mokradłach, które posłużyły za dom McConnellów. Nominowany do Oscara projektant kostiumów, Jeffrey Kurland (Strzały na Broadwayu), pracował wraz z Walkerem i Hopkinsem nad stworzeniem nastrojowych kostiumów na potrzeby filmu. ?Wybrałem bardzo stonowane kolory? ? wyjaśnia Kurland. ? ?Wszystko jest jakby nagryzione zębem czasu. Chciałem stworzyć wrażenie starości; wszystko wygląda na znoszone, wiekowe i sprane, jako że jednym z przesłań filmu jest stwierdzenie, że wszystko przemija. ?Dla Katherine wybrałem stylistykę prostych, codziennych ubrań? ? dodaje scenarzysta. ? ?Dla Loren przygotowaliśmy jedną sukienkę, w rozmiarze dobrym dla dziewczynki trochę młodszej niż ona sama, aby pozostać w zgodzie ze scenariuszem. Postarzyliśmy tę odrobinę za małą i zbyt ciasną sukienkę, aby ukazać niedogodności pięciu dni, jakie dziewczynka przeżyła w lesie?. Bohater odtwarzany przez Elbę, kiedyś dzieciak wychowujący się na ulicy, który przeżył osiem strzałów z broni palnej, gorliwie wierzy w Boga ? co wyraża także za pomocą swoich tatuaży. ?Długo dyskutowaliśmy ze Stephenem nad tym, gdzie umieścić te tatuaże? ? mówi Elba. ? ?A ten facet ma ich naprawdę całą masę. W niektórych scenach widać tylko kilka z nich, ponieważ pozostałe zasłania ubranie. Dlatego namalowanie ich zajmowało tylko około półtorej godziny na początku dnia. Jednak żeby przygotować ogromny tatuaż na moich plecach, przedstawiający Jezusa spoglądającego z mostu, potrzebny był cały dzień. Wymagało to dużo cierpliwości?. W filmie, który opowiada o 10 plagach z Księgi Wyjścia, filmowcy starali się skonfrontować świat zjawisk nadprzyrodzonych z bardzo prawdziwym i wiarygodnym światem. Hopkins, z pomocą swojego długoletniego współpracownika, reżysera obrazu Petera Levy?ego, starał się nadać efektom wizualnym bezpośredniość telewizyjnego reportażu. ?Zdecydowaliśmy się podejść do tego tematu w stylu znanym z reportaży fotograficznych ? mówi Hopkins ? co, moim zdaniem, odpowiada sposobowi, w jaki bohaterka odtwarzana przez Hilary Swank widzi świat. Ona jest bardzo bezpośrednia i zależy jej na zdobyciu dowodów i dlatego właśnie chciałem, aby ten film sprawiał wrażenie bardzo realistycznego?. W pierwszej pladze wody rzeki przemieniają się w krew. ?Woda jest czerwona, to prawda, ale pełno w niej także śniętych ryb i brudu; rzeka wygląda na zanieczyszczoną, jakby na skutek wypadku w fabryce chemicznej? ? opowiada Hopkins. ? Dziewięć dalszych plag to żaby, muchy, choroby bydła, wszy, wrzody, szarańcza, ciemność, ogień z nieba oraz ostatnia plaga: śmierć pierworodnych. W przypadku ujęć z szarańczą Hopkins pragnął, aby były one podobne w swoim klimacie do zdjęć kręconych przez dziennikarzy w środku działań wojennych. ?Operator wychyla się zza ściany, a więc widać tylko pewną część tego, co się dzieje? ? opisuje reżyser. ? ?Wszędzie w powietrzu unosi się pył, a zbliżenia ukazują określone rzeczy i wybranych ludzi. Wykorzystałem podobne podejście w scenach z szarańczą i dzięki temu widzowie będą mogli poczuć się, jakby otaczała ich ona z wszystkich stron. Szarańcza uderza w obiektyw kamery i tak dalej, co wydaje się być przypadkowe, ale tak naprawdę osiągnięcie tego efektu zajęło nam dużo czasu?. Zastosowanie żywej szarańczy w filmie przyprawiało o dreszcze wszystkich aktorów i całą ekipę filmową. Wyjątkiem była tylko AnnaSophia Robb, która musiała wejść w kontakt z tymi owadami przed kamerą. ?Przyniesiono je na plan w klatce ? opowiada Robb ? i żebym się z nimi oswoiła, treser owadów kładł mi je na ramiona i kolana. Trzymałam je w rękach i nauczyłam się je podnosić. Kładli je na mnie w różnych momentach i nie wolno mi było się wzdrygnąć. Nieraz nawet rzucali je na mnie, a ja musiałam zachować spokój. Teraz już się z nimi zaprzyjaźniłam. Kilku z nich nadałam imiona. Moi ulubieńcy to: Big Boy Bob, Gloria i Elvis. Wyglądają trochę strasznie, ale jeśli nie jesteś kawałkiem sałaty lub czymś zielonym, nie skrzywdzą cię?. Prawdziwe zdjęcia zostały następnie wzbogacone obrazami generowanymi komputerowo, nad czym czuwał Richard Yuricich, który w swojej karierze pracował między innymi nad filmem 2001: Odyseja kosmiczna. ?Mieliśmy szczęście współpracować z mistrzem efektów wizualnych ? zaznacza Hopkins ? w istocie jednym z twórców filmu cyfrowego. Richard jest legendą?. Hopkins nie chciał odchodzić od realistycznych zdjęć autorstwa Levy?ego, więc Yuricich pracował bezpośrednio na negatywach, zamiast kręcić oddzielne sceny na potrzeby efektów wizualnych. ?Praca nad tym filmem była dla mnie ciekawym doświadczeniem, ponieważ zwykle fotografuję elementy osobno, a potem zestawiam ten materiał z żywymi ujęciami? ? wyjaśnia Yuricich. ? ?Natomiast w tym filmie skupiliśmy się na pierwszym elemencie ? oryginalnym negatywie ? i staraliśmy się zachować, na ile to tylko możliwe, fotograficzny realizm, opowiadając tę historię przy użyciu tych właśnie elementów wizualnych?. ?Jest to nie lada wyzwanie w naszych czasach, kiedy studia filmowe produkują filmy w coraz szybszym tempie i oczekują, że grafika komputerowa będzie bez zastrzeżeń ? dodaje współproducent Mirisch ? zwłaszcza w filmie takim jak ten, który odznacza się fotograficznym realizmem?. Dla wszystkich osób zaangażowanych w produkcję filmu ważne było, aby wpisać nadprzyrodzone elementy filmu Plaga w bardzo realną koncepcję wiary i jej utraty. ?Ten film opowiada o wierze i duchowości, ale pokazuje również, jak w każdej społeczności teologiczna moc religii może urosnąć do nieproporcjonalnych rozmiarów? ? podsumowuje Hopkins. ? ?Podobnie jak podczas każdej osobistej podróży, duchowość i religia mogą służyć oświeceniu... ale czasami również kontrolowaniu ludzi. Myślę, że nasz film z rozmachem podejmuje kwestię tego dualizmu?.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.