Cóż za bolesne rozczarowanie!
Po tak znakomitej obsadzie: Michael Caine, Jeremy Northam, Alan Bates, Tilda Swinton i Charlotte Rampling oraz po uznanym reżyserze jakim jest Norman Jewison spodziewałem się zdecydowanie lepszego filmu. Tymczasem filmowa historia, cierpiąca na nadmiar dóbr po prostu rozpada się na kawałki.
"Deklaracja" ucieszyć powinna wszystkich fanatyków spiskowych teorii dziejów. Czegóż tu nie ma!? Są Żydzi, komuniści, faszyści, rząd, Kościół, policja, wojsko i w końcu osobiste animozje. Wszystko to na papierze wyglądać może niezwykle interesująco, budując opowieść zawiłą i w gruncie rzeczy przewrotną. W filmie okazało się tego za wiele. Nie ma tu miejsca dla bliższemu przyjrzeniu się bohaterom (czego bardzo żałuję). Jedynie postać Brossarda zostaje rozbudowana (interesująco zagranego przez Caine'a) i została przedstawiona w sposób intrygujący. Brossard jawi się jako wierzący chrześcijanin, odrzucający postanowienia II Soboru Watykańskiego. Jednak za tą pokorą kryje się bezwzględny egocentryk, dla którego przebaczenie jest zupełnie jednostronną sprawą i nie wymaga brania na siebie jakiejkolwiek odpowiedzialności. Widząc, jak ciekawą postacią jest Brossard, jeszcze bardziej żal mi, że nie było miejsca na pokazanie w podobnym świetle pozostałych postaci dramatu. Zamiast tego dostajemy akcję bez rzeczywistej akcji: ciągłe pościgi, ucieczki, a wszystko to takie spokojne, niemal pozbawione intensywności emocjonalnej.
"Deklaracja" nie spełniła moich oczekiwań. Na szczęście jednak nie okazała się filmem aż takim złym. I mimo wszystko warto było zobaczyć tyle utalentowanych osób występujących wspólnie na ekranie. Szkoda tylko, że ich potencjał nie został wykorzystany.