Istotnie, horrory z lat 80. i pierwszej połowy lat 90. mają w sobie nieodparty urok. Kojarzą mi się z dzieciństwem i wczesną młodością (w latach 90. TVP wyemitowała ich całe multum- jestem z "orwellowskiego" rocznika 1984; z tych samych względów mam głęboki sentyment do Cormanowskich adaptacji Poego oraz filmów studia Hammer).
Nawet jednak i bez tego potrafią porwać współczesnego widza (wiem z autopsji na przykładzie znajomych, ba, nawet zaprzyjaźnionych nastolatków).

Nie zapominaj przyjacielu o latach 70-tych, wtedy również powstało od cholery dobrych filmów jak: "Omen", "Egzorcysta", "Carrie", "Obcy", "Teksańska masakra piłą mechaniczną", "Amityville", "Halloween" lub filmy Lucio Fulciego. Dziś, gdy chcę obejrzeć dobry horror, muszę sięgać po produkcje z Korei Południowej...

Też jestem z "orwellowskiego" rocznika 1984...

Lata 70te to właśnie m. in. rozkwit Hammera (choć to właśnie w 1979 pojawił się ich ostatni film i dopiero Oakes reaktywował wytwórnię po latach) oraz filmy jak np. Świt żywych trupów,

Złote lata kina grozy, to nie to co współczesny szrot przepełniony tanimi jump scarami.

Święta prawda, dzisiaj oglądam głównie starocie, bo rzadko jakikolwiek współczesny horror potrafi mnie pozytywnie zaskoczyć...